عرضه اولیه دیفای IDO چیست؟

بایننس لانچ پد یکی از معتبرترین لانچ پدها برای شرکت در پروژه‌های IDO است.

IDO در مقابل ICO: تفاوت در چیست؟

تامین مالی مناسب یکی از مهم ترین مولفه های موفقیت هر کسب و کاری است و جذب سرمایه همواره یکی از ابزارهای کلیدی برای سرمایه گذاری می باشد. در حوزه سرمایه گذاری های ارز دیجیتال، این روش به میزان زیادی متحول شده است. این در حالی است که عرضه اولیه توکن به روشی موثر برای جمع آوری سرمایه در کسب و کارهای ارزهای دیجیتال تبدیل شده است. در نتیجه، عموم مردم نسبت به روش‌های جمع‌آوری سرمایه ارزهای دیجیتال نظیر ICOها و به مرور زمان IDO آگاهی پیدا کردند.

در این مقاله، عرضه اولیه DEX (IDO)، ICO، تفاوت بین آنها و مزایا و معایب آنها را بررسی خواهیم کرد.

IDO چیست؟

IDO یا عرضه اولیه DEX، اولین گام به سوی عصر جدیدی از تامین مالی غیرمتمرکز ارز دیجیتال است.

پروژه ای که یک IDO را راه اندازی می کند، عملاً به واسطه یک صرافی غیرمتمرکز، یک ارز یا توکن را منتشر می کند. صرافی غیرمتمرکز هم نوعی صرافی ارز دیجیتال است که بر اساس استخرهای لیکوئیدیتی به شرکت کنندگان اجازه می دهد تا کوین ها، توکن ها و استیبل کوین ها را مبادله کنند.

در اینجا یک پایگاه داده کامل از پروژه های آتی، فعال و قدیمی که کار جمع آوری سرمایه را انجام می دهند، وجود دارد. ایده های جدید بر اساس مراحل مختلف طرح های جمع آوری سرمایه طبقه بندی می شوند: IDO، IEO، ICO، عرضه خصوصی، عرضه عمومی و وام جمعی. برای مثال، می‌توانید بخش تقویم CoinMarketCap را ببینید و اطلاعات مندرج در این پلتفرم را بررسی کنید.

IDOها با بهره گیری از الگوی لیکوئیدیتی بهبودیافته و فوری خود، گزینه‌های فوق العادی ای برای جذب سرمایه در پروژه‌های جدید و کارآفرینانه در تمام سطوح بازار هستند و امکان شکل گیری توکن و دسترسی سریع به منابع مالی را فراهم می سازند.

برخلاف روش‌های ذکر شده قبلی پیرامون تأمین مالی جمعی، برای ایجاد یک پروژه مبتنی بر ارز دیجیتال جدید به واسطه حذف ماین ها که به نفع صاحبان پروژه خواهد بود، IDOها به‌عنوان رویکردی منصفانه محسوب می شوند. در ژوئن 2019، تیمی از توسعه دهندگان پشتیبان پروتکل ریون اعلام کردند که اولین کسانی هستند که یک IDO را با موفقیت در Binance DEX فهرست و راه اندازی کرده اند.

پروتکل ریون، پروتکلی مبتنی بر شبکه های عصبی عمیق در چارچوب پروتکل های غیرمتمرکز و توزیع شده است. این پروتکل برای ارائه راهکارهای کم‌هزینه و سریع در بخش‌های هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی از فناوری بلاکچین استفاده می‌کند که امروزه توسط شرکت‌های بزرگ کنترل می‌شوند.

در خصوص نیاز به IDO ها، امروزه تغییر بزرگی در نگرش افراد فعال در در دنیای ارز دیجیتال بوجود آمده است. زمانی که ICOها و عرضه توکن‌ها رونق زیادی داشت، بسیاری از شرکت‌ها به دنبال حل مشکلات بلاکچینی بودند و در سال 2017 توانستند درآمدی نزدیک به 5 میلیارد دلار را کسب کردند. در حالی که پروژه های زیادی با موفقیت سپری شدند، اما پروژه های متعددی هم با مشکل مواجه شده و از بین رفتند. بنابراین نواقص ICO ها نظیر مانند تمرکز، طرفداری شخص ثالث، قرار گرفتن در معرض حملات سایبری، خطاهای انسانی و نبود حریم خصوصی را نمی توان نادیده گرفت. همه این‌ها نواقص مهم ICO هستند که بناست تا در IDOها مرتفع گردند.

با توجه به ماهیت غیرمتمرکز IDOها، این مکانیسم جدید جذب سرمایه به دنبال مقابله با مشکلات مرتبط با ICO ها بنا گردیده و در عین حال فرصت‌های جدیدی را نیز برای صنعت ارزهای دیجیتال فراهم کرده است. سرمایه گذاری جمعی IDOs به کارآفرینان کمک می کند تا از نیروهای تأثیرگذار شخص ثالث اجتناب کنند و در عین حال دخالت مجرمان سایبری و احتمال بروز خطاهای انسانی را به حداقل برساند. علاوه بر این، ارزهای خریداران و هولدرهای توکن در کیف پول های ارز دیجیتال و کلیدهای خصوصی محافظت می شوند.

حالا، با درک کاملتری نسبت به IDOها، بیایید به جلو حرکت کنیم و ابعاد کلیدی یک ICO را بشناسیم.

عرضه های اولیه ارزهای دیجیتال چیست؟

ICO ها یکی از روش های جمع آوری سرمایه شرکت های امروزی به شمار می روند. سرمایه گذاران به واسطه پلتفرم های ICO و در ازای سرمایه گذاری اولیه خود در شرکت ها، دارایی های کریپتویی منحصر به فردی را به دست می آورند. این فرایند در واقع نوعی حمایت از توسعه پروژه به واسطه تولید و عرضه توکن دیجیتال است.

این توکن بی‌نظیر به‌عنوان یک واحد پولی عمل می‌کند و به خریداران اجازه می‌دهد تا به طور مستقیم از قابلیت های خاص پروژه‌ای که توسط استارت‌آپ کنترل می‌شود، بهره مند شوند. این توکن‌ها ماهیتی غیرعادی دارند، زیرا از فعالیت های این نرم‌افزار منبع باز پشتیبانی می‌کنند و این در حالی است که تامین مالی با استفاده از روش‌های استاندارد کار دشواری است.

وقتی صحبت از ICO می شود، عمدتاً با IPO سهام مقایسه می شوند.

نظارت دولتی مهم‌ترین وجه تمایز بین ICO ارز دیجیتال و عرضه اولیه سهام است. هر کسب و کاری که قصد راه اندازی IPO را دارد، باید یک سند قانونی که به مثابه تعهد و احراز صلاحیت نزد مقامات ناظر به شمار می رود و "برنامه" نامیده می شود را تهیه نمایند. این سند گویای تمایل شرکت برای ارائه سهام به عموم مردم است. این سند باید از اصول خاصی نظیر اطلاعات مهم شرکت، IPO برنامه ریزی شده آن و سایر موارد پیروی کند تا امکان اتخاذ تصمیمات صحیح را برای خریداران احتمالی فراهم آورد.

در مقایسه با ICOها، مقررات U. بر این موضوع تأکید دارند که ICOها تنها در صورتی مشمول مقررات خواهند بود که به‌جای توکن‌های کاربردی به عنوان توکن‌های امنیتی لانچ شوند. با این حال و از آنجایی که این دسته فعالیت‌های نظارتی نسبتاً جدید هستند، انجام ارزیابی‌ها و بررسی های دقیق سرمایه‌گذاران؛ در مقایسه با ارزیابی عرضه‌های اولیه سهام چالشی تر خواهد بود. زیرا IPO ها به واسطه فرآیندهای دقیقی تنظیم می‌شوند و توسط شرکت‌های حسابداری و بانک‌های سرمایه‌گذاری مدیریت می‌شوند.

زمانی که یک پروژه ارز دیجیتال به واسطه ICO به دنبال کسب درآمد باشد، وظیفه اصلی سازمان دهندگان پروژه، تصمیم گیری در مورد نحوه ساختار کوین خواهد بود. به طور کلی ICO ها را می توان به روش های مختلفی سازماندهی کرد که در زمره آنها می توان به موارد زیر اشاره داشت:

عرضه و قیمت گذاری ثابت - یک شرکت خاص یک هدف یا محدودیت تامین مالی مشخصی را می تواند ایجاد کند، و این به این معنی است که هر توکن فروخته شده در طول ICO دارای یک قیمت از پیش تعیین شده بوده و میزان گردش کلی توکن ثابت خواهد بود.

قیمت‌گذاری پویا و عرضه ثابت – یک ICO می‌تواند مشتمل بر یک مقدار توکن ثابت و در عین حال می تواند حاوی یک هدف جذب سرمایه متغیر باشد، به این معنی که مقدار پول جمع‌آوری‌شده در ICO، تعیین کننده قیمت کل هر توکن خواهد بود.

عرضه پویا و قیمت ثابت – برخی از ICO ها دارای گردش توکن متغیر اما قیمت ثابتی هستند، به این معنی که عرضه بر اساس میزان تامین مالی صورت گرفته، تعیین می شود.

آنچه در اینجا نیز مهم است این است که ICOها باید سندی به نام "وایت پیپر" را ارائه دهند.

این سند کمک می کند تا کل پروژه به واسطه یک وب سایت یا یک پرزنتیشن برای سرمایه گذاران بالقوه قابل دسترس شود. وایت پیپر هدف یک پروژه، میزان سرمایه ای که باید برای انجام پروژه جمع آوری شود، تعداد توکن های موسس، نحوه و مکان خرید آنها و همچنین اطلاعات مربوط به کمپین ICO را توضیح خواهد داد.

حالا بیایید IDO را با ICO مقایسه کنیم و تفاوت های آنها را ببینیم.

تضاد اصلی بین ICO و IDO

هم در IDO و هم در ICO، صادرکنندگان توکن به واسطه‌ها کارمزد مستقیمی پرداخت نمی‌کنند، که این موضوع با فرهنگ بیت‌کوین و سایر آلت‌کوین‌ها همتا به همتا سازگار است. با این حال و به واسطه محبوبیت و گسترش استفاده از لانچ پدهای IDO مانند Polkastarter و لانچ پد بایننس این رویه در حال تغییر است.

شایان ذکر است که سازندگان IDO و ICO، برای عرضه توکن‌ها خود مسئول تبلیغات، بازاریابی و شکل قرارداد هوشمند که در برگیرنده نحوه انجام ممیزی ها و انجام بررسی‌های نظارتی است، خواهند بود. شکل دهی قراردادهای انطباق با AML و KYC، و همچنین اوراق بهادار استاندارد که در زمره الزامات ثبت به شمار می روند نیز الزامی است.

در IDO، توکن فوراً در صرافی غیرمتمرکز یعنی جایی که عرضه انجام شد، پست می‌شود. با وجود گسترش حوزه DeFi، اما محبوب‌ترین صرافی‌های غیرمتمرکز، مانند یونی سوآپ یا پنکیک سوآپ، هنوز هم نسبت به صرافی‌های متمرکز مطرح، لیکوئیدیتی بسیار کمتری دارند. علاوه بر این، آنها پیچیدگی زیادی دارند و این باعث می شود که برخی از خریداران بالقوه برای استفاده از آنها تردید داشته باشند.

در مورد مقایسه ICO/IDO مشکل رعایت انصاف هم وجود دارد. سهام IDO می تواند فوراً ترید شوند زیرا دوره زمانی قفل توکن ها که معمولاً توسط ICOها استفاده می شود عملاً قابلیت اجرا ندارد. در ICO‌ها مشتریان عادی از رویکردها و تصمیمات ترجیحی سازندگان و سرمایه‌گذاران اولیه بهره مند نیستند. اما این محدودیت، در چارچوب یک IDO که تحت کنترل قرارداد هوشمند است غیرممکن خواهد بود و فرایند IDO را برای همه شرکت کنندگان منصفانه تر می سازد.

IDO و ICO در یک جنبه مشترک هستند. آنها برای ارزیابی عرضه ها، به فعالان با تجربه حاضر در جامعه خود وابسته هستند. این موضوع از یک سو می تواند جامعه را تقویت کرده و تمرکززدایی واقعی را عملی سازد، یا اینکه همانطور که چندین بار نیز رخ داده است، می تواند آسیب جدی را به یک پروژه وارد آورد و خریداران احتمالی را ناامید سازد.عرضه اولیه دیفای IDO چیست؟

آیا تمرکززدایی IDO همیشه بدون مشکل است؟ اینگونه نیست. در سال 2020، پلتفرم یک IDOدر پلتفرم دیفای یونی سوآپ توسط ربات‌هایی هدایت شد که از هر پیشنهاد دهنده دیگری پیشی می‌گرفتند و قیمت‌ها را قبل از دامپینگ افزایش می‌دادند. اما لان‌پدهای دیفای با محدود کردن خریداران به فهرستی از خریداران از پیش تأیید شده با حداکثر محدود خرید به ازای هر خریدار، این مشکل را برطرف کردند.

بخش بعدی مهم ترین مزایا و معایب مدل های ICO و IDO را بررسی می کند.

مزایا و ریسک های مدل IDO چیست؟

مزایا

جذب سرمایه شفاف و برابر

هنگامی که یک توکن، عرضه عمومی می شود، سرمایه گذاران مقدار قابل توجهی از توکن ها را با قیمت پایین خریداری می کنند. با عمومی شدن پروژه ها، توکن ها می توانند به سرمایه گذاران بیشتری فروخته شوند که این رویه می تواند برای پروژه ها مفید باشد. با استفاده از استراتژی جذب سرمایه IDO، کسب‌وکارها و استارت‌آپ‌ها معمولاً برای راه‌اندازی یک رویداد جذب سرمایه نیازی به وجود یک تبادل متمرکز و تأیید ندارند.

کوین‌های IDO می توانند فوراً ترید شوند و به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهند که به محض انتشار، توکن‌ها را خریداری کنند. علاوه بر این، در طول IDO هم مشتریان می‌توانند آنها را با هزینه بیشتری دوباره بفروشند. کمپین هایی وجود داشته اند که قیمت اصلی توکن چند سنت بود ولی به چند دلار افزایش یافتند.

لیکوئیدیتی فوری

لیکوئیدیتی ظرفیت خرید یا فروش سریع در بازار است. به عبارت دیگر، چقدر زود می توانید دارایی های خود را بدست آورید یا بفروشید. در IDO ها، توکن پروژه لیکوئیدیتی فوری به دست می آورد که این کار می تواند قیمت توکن را نیز افزایش دهد.

معایب

در یک صرافی غیرمتمرکز هیچ سطحی از حکمرانی وجود ندارد و این می تواند یک نقطه ضعف این سیستم باشد. در شرایط نامطلوب حتی کمی نظارت بر فرآیند جذب سرمایه می تواند کمک زیادی نماید.

از آنجایی که هیچ محدودیتی برای خرید توکن در IDO وجود ندارد، سرمایه‌گذارانی که تعداد زیادی توکن دارند و اصطلاحاً نهنگ نامیده می شوند، می‌توانند بر ارزش توکن‌ها تأثیر بگذارند. در نتیجه، صادرکنندگان توکن هیچگاه متوجه نخواهند شد که به دلیل رویداد عرضه توکن، دقیقاً چقدر پول جمع آوری کرده اند.

تهدیدات ناشی از کلاهبرداری

توکن های کلاهبرداری به احتمال زیاد در IDO راه اندازی می شوند تا بتوانند لیکوئیدیتی اولیه را به دست آورند. این راگ پول لیکوئیدیتی همانطور که تاکنون چندین بار هم رخ داده، می تواند برای سرمایه‌گذاران هزینه هایی را به همراه داشته باشد،.

مزایا و معایب ICO کدامند؟

مزایا

لیکوئیدیتی کافی

از آنجا که ارزهای ارز دیجیتال ایمن و مؤثر هستند و نیازی به وجود خارجی ندارند، بنابراین بی تردید نقدشوندگی آنها نسبت به سایر دارایی ها بسیار بیشتر است و می تواند به سرعت جا به جا شوند. علاوه بر این، سرمایه گذاران با نظارت آنی بر عملکرد شرکت ها در بازار ثانویه و ارزش آن، کنترل دقیق تری می توانند بر دارایی های خود داشته باشند.

حداقل کاغذبازی

IPO های متعارف به نهاد های نظارتی متعددی متکی هستند که تکمیل آنها به زمان و تلاش زیادی نیاز دارد.

این واقعیت که ICO ها برای حفظ سوابق تراکنش های متعدد خود به فناوری بلاکچین متکی هستند، آنها را نسبت به IPO ها و سایر دارایی های کلاسیک جذاب تر می کند. این قابلیت، امکان به روز رسانی مستمر داده ها را ظرف چند ثانیه فراهم می سازد.

بازده بالای سرمایه گذاری

بسیاری از سودآورترین ICOها با ارزش پایینی شروع شدند و به تدریج ارزش بازار آنها افزایش یافت. چیزی که این ICOها را واقعاً سودآور کرده، این است که آنها می توانند چیزی منحصر به فرد و هیجان انگیز را به شرکت کنندگان ارائه دهند در حالیکه سایر ICOها نمی توانند این امکان را ارایه دهند. برخی از آنها حتی از سوی سازمان های معروفی حمایت می شوند و آنها را به ICO های قابل اعتماد و ایمن مبدل می سازند.

معایب

به منظور سرمایه گذاران در صنعت بلاکچین، تعداد زیادی ICO رقابت می کنند، بنابراین بازار استارت آپ ها دائما در حال تغییر است. تعدد عواملی که بر ارزش فعلی دارایی ها تأثیر می‌گذارند، ممکن است موجب بروز نوسانات سریع قیمت آن دارایی شده و برای سرمایه گذاران استرس آور یا حداقل هیجان‌ برانگیز باشند.

احتمال بروز تقلب

شما به‌عنوان سرمایه‌گذار، باید سوابق اعضای تیم را در وایت پیپر به دقت بررسی کنید تا ببینید آیا آن‌ها برای تحقق وعده‌های خود از تخصص، فن‌آوری یا مهارت های کافی در حوزه بلاکچین برخوردار هستند یا خیر. اینکه هر خریدار نمی داند چگونه می توان بین یک ICO حقیقی و تقلبی تمایز قائل شد، واقعاً مایه تاسف است.

احتمال عدم مسئولیت پذیری

ICO ها اغلب توسط استارت آپ ها و سایر شرکت های خصوصی که فاقد سرمایه کافی برای راه اندازی پروژه های بالقوه خود هستند، راه اندازی می شوند. در حالی که سرمایه گذاران می توانند انتظار بازده سرمایه گذاری قابل توجهی در آینده داشته باشند، اما در طرف مقابل هیچ اطمینانی وجود ندارد که شرکت ها بتوانند به وعده های خود عمل کنند.

هنگام انتخاب ICO، سرمایه گذاران باید تمام جنبه های شرکت، از جمله اعتبار، تیم توسعه و پروژه های موفق آنها را به دقت بررسی کنند.

نتیجه گیری

تضاد بین ICO و IDO یک تضاد اساسی است و هر دو روش مزایا و معایب مختص به خود را دارند. از این رو عرضه اولیه DEX به عنوان پاسخی به مشکلات مرتبط با ICOها توسعه یافته است. این روش جدید توکن‌سازی به دلیل تمرکززدایی، افزایش دسترسی، نبود کارمزد و کمیسیون‌های اضافی در صنعت کریپتو می تواند به یک هنجار تبدیل شود. با این حال، IDO تنها در صورتی می تواند به این هدف دست یابد که تعدادی از مسائل و مشکلات مهم پیش رو خود نظیر اطمینان از دسترسی عادلانه به عرضه توکن برای نهنگ ها و سرمایه گذاران کوچک و نیز جلوگیری از پامپ و دامپ را حل کند.

عرضه اولیه IDO چیست؟

عرضه اولیه IDO یکی از روش‌های جدید بدست‌آوردن سرمایه برای پروژه‌هایی است که فعالیت خود را به‌ تازگی در حوزه ارزهای دیجیتال آغاز کرده‌اند.

با توجه به این که در این مرحله قیمت ارز مورد نظر برای سرمایه‌گذاران مناسب است، افراد زیادی به دنبال خرید توکن‌ها در عرضه اولیه هستند.

عرضه اولیه کوین یا ICO در سال 2017 محبوبیت زیادی پیدا کرد اما محبوبیت این نوع عرضه اولیه (IDO) امروزه به‌ شدت کاهش‌یافته است.

تا جایی که می‌توان گفت امروزه IDO جایگزین ICO شده است.

اگر چه روش جذب سرمایه از طریق عرضه اولیه تغییر کرده است اما همچنان صاحبان پروژه برای به‌ دست‌آوردن سرمایه در سال‌های اولیه از عرضه اولیه استفاده می‌کنند.

در این مطلب به بررسی این که عرضه اولیه IDO چیست و از چه مزیت‌هایی نسبت به ICO برخوردار است، می‌پردازیم.

عرضه اولیه صرافی غیر متمرکز (IDO) چیست؟

IDO مخفف (INITIAL DEX OFFERING) نوعی عرضه اولیه صرافی غیر متمرکز است که از سال ۲۰۲۱ محبوبیت بسیاری میان کاربران پیدا کرده است.

این روش برای پیش‌فروش توکن‌های پروژه‌هایی است که زمان زیادی از شروع فعالیت آن‌ها نگذشته است. در واقع پروژه‌هایی که به‌ تازگی فعالیت خود را آغاز کرده‌اند، از طریق IDO برای جذب سرمایه اولیه اقدام می‌کنند.

با استفاده از روش IDO کسانی که نیازمند سرمایه برای راه‌اندازی پروژه خود هستند، با شرکت در صرافی‌های غیرمتمرکز یا دکس‌ها، توکن‌های خود را پیش‌فروش می‌کنند.

در اثر پیش‌فروش توکن‌ها و خرید آن توسط سرمایه‌گذاران کوچک و بزرگ، سرمایه موردنیاز برای راه‌اندازی پروژه تامین می‌شود.

تفاوت میان ICO و IDO چیست؟

برای درک بهتر اینکه IDO چیست و چرا از محبوبیت بالایی برخوردار است، به بررسی تفاوت IDO و ICO می‌پردازیم.

بسیاری از پروژه‌ها از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹ از عرضه اولیه ICO برای جمع‌آوری سرمایه اولیه خود استفاده می‌کردند؛ اما عدم نظارت صحیح و کلاهبرداری‌های مداوم موجب شده است تا امروزه میزان محبوبیت این نوع از عرضه اولیه به‌شدت کاهش پیدا کند.

مهم‌ترین تفاوت ICO و IDO عبارتند از:

1. صرافی IDO از نوع غیر متمرکز بوده اما صرافی ICO از نوع متمرکز است.
2. IDO بر خلاف ICO بدون پرداخت کارمزدهای واسطه‌ای انجام می‌شود.
3. در روش IDO بر خلاف ICO امکان پیش استخراج توکن وجود ندارد.
4. سرعت توزیع توکن‌ها در روش IDO به صورت آنی است اما در روش ICO سرعت توزیع توکن به‌ کندی انجام می‌شود.
5. میزان احتمالی سرمایه جمع‌آوری‌شده در روش IDO از روش ICO کمتر است.

منظور از لانچ پد کریپتو یا پلتفرم‌های راه‌اندازی و اجرای IDO چیست؟

پلتفرم‌های راه اندازی و اجرای IDO با نام لانچ پد کریپتو شناخته می‌شوند.

بایننس لانچ پد یکی از معتبرترین لانچ پدها برای شرکت در پروژه‌های IDO است.

به زمان ساده‌تر به تمامی صرافی‌های غیر متمرکزی که امکان اجرای روش IDO را برای سرمایه ‌ گذاران فراهم می‌کنند، لانچ پد کریپتو گفته می‌شود.

کاربران می‌توانند با عضویت در این پلتفرم‌ها عرضه اولیه دیفای IDO چیست؟ پروژه‌های متنوعی را برای سرمایه گذاری پیدا کنند. کاربرانی که در لانچ پدهای کریپتو عضویت دارند، بلافاصله بعد از اضافه شدن توکن‌های جدید و قبل از عمومی شدن آن‌ها می‌توانند سرمایه ‌ گذاری خود را آغاز کنند.

چند نمونه از لانچ پدهای کریپتو برای اجرای IDO عبارتند از:

• تراست پد
• سوس استارتر
• داک استارتر
• پولکا استارتر

نحوه کسب درآمد از IDO چگونه است؟

عرضه اولیه دیفای یک معامله دو سر برد برای صاحبان پروژه و سرمایه‌گذاران است.

صاحبان پروژه با کسب سرمایه اولیه و سرمایه‌گذاران به دلیل رشد توکن بعد از عمومی شدن آن به سود بالایی دست پیدا می‌کنند.

روش عرضه اولیه IDO بسیاری از خطرات سایر روش‌های عرضه اولیه را برطرف کرده است.

مراحل شرکت در IDO چگونه است؟

نحوه شرکت در IDO باتوجه‌ به لانچ پدی که سرمایه‌گذاران برای خرید توکن قبل از عمومی شدن انتخاب می‌کنند، متفاوت است.

اما انجام چند مرحله برای شرکت در IDO در تمام پلتفرم‌ها یکسان است.

مراحل شرکت در IDO عبارت است از:

• ثبت‌نام در کیف پول وب 3: کاربران زمانی می‌توانند برای تهیه توکن اقدام کنند که بتوانند در یک کیف پول وب 3 ثبت‌نام کنند. بعد از انتخاب یک کیف پول وب 3 می‌توانند توکن‌های موردنیاز برای سرمایه‌گذاری را خریداری کرده و در کیف پول ذخیره کنند. همچنین توکن‌های دریافتی پس از سرمایه‌گذاری توسط همین کیف پول دریافت و ذخیره می‌شوند.

• احراز هویت در پلتفرم: در عرضه اولیه دیفای برخلاف عرضه اولیه ICO احتمال تقلب و کلاهبرداری بسیار کم است. در واقع صاحبان پلتفرم شرایطی را برای ثبت‌نام تعیین کرده‌اند که انجام فرایند IDO بدون تقلب انجام شود. احراز هویت شرط ورود به پروژه‌های IDO است. در واقع تمام کسانی که تمایل به سرمایه‌گذاری و دریافت سود از پروژه IDO دارند باید در لانچ پد ثبت‌ نام و احراز هویت شوند. این قانون موجب شده است که درصد بالایی از مردم کشورهای دیگر قادر به شرکت در این فرآیند نباشند.

• تهیه توکن بومی لانچ پد

معمولا توکن‌های بومی شرط دریافت سود بیشتر از سرمایه‌گذاری در پروژه IDO هستند. وجود توکن‌های بومی به‌قدری تأثیرگذار است که امروزه همه افراد برای شرکت در پروژه آن را خریداری می‌کنند. البته باید این موضوع ذکر شود که خرید توکن بومی برای سرمایه‌گذاران ضروری نیست.

ورود به لیست سفید از دیگر شرایط شرکت در IDO است. کاربران برای اینکه بتوانند در لیست سفید راه پیدا کنند، باید به خواسته‌های صاحبان سرمایه عمل عرضه اولیه دیفای IDO چیست؟ کنند. برای مثال مراجعه به صفحات اجتماعی پروژه مورد نظر و ارسال کامنت یا لایک از جمله کارهایی است که موجب ورود به لیست سفید می‌شود.

• ثبت‌نام در صرافی‌های غیر متمرکز

ثبت‌نام در صرافی‌های غیر متمرکز معمولا تنها زمانی نیاز است که کاربر بخواهد توکن‌های دریافتی از شرکت در IDO دیفای را به توکن‌های دیگری تبدیل کند.

برای شرکت در IDO معمولا باید اقداماتی را انجام داد. به همین دلیل سرمایه جذب شده در این روش عرضه اولیه نسبت به سایر روش‌ها کمتر است.

مزایا و معایب IDO ها چیست؟

امروزه روش‌های متنوعی برای تأمین سرمایه از طریق ارزهای دیجیتال وجود دارد. اما انتخاب روشی که میزان کلاهبرداری در آن کم و از سوددهی مناسبی برخوردار باشد، کمی دشوار است.

IDO نیز به‌عنوان یک روش کسب درآمد از طریق عرضه اولیه ارزهای دیجیتال از مزایا و معایبی برخوردار است که هر کاربر قبل از شرکت در آن باید از آن‌ها مطلع باشد.

طبق بررسی‌ها و نتایج به‌دست‌آمده، با توجه‌ به اینکه فرآیند IDO در صرافی‌های غیر متمرکز انجام می‌شود، میزان کارمزد آن نسبت به صرافی‌های متمرکز کمتر است. این مزیت موجب شده است که کاربران در صورت شرکت در پروژه بتوانند به سود بیشتری دست پیدا کنند.

همچنین میزان نقدینگی این روش نسبت به سایر روش‌ها بیشتر است.

با وجود همه این مزایا، در روش IDO احتمال جذب سرمایه کمتر از روش‌هایی چون IEO و ICO است. از دیگر معایب شرکت در پروژه‌های IDO این است که احتمال دست‌کاری قیمت توکن‌ها زیاد بوده و ممکن است با شرکت در این پروژه‌ها کلاهبرداری رخ دهد.

صحبت نهایی

عرضه اولیه دیفای نیز مانند روش‌های دیگری چون ICO و IEO می‌تواند برای سرمایه‌گذاران سودآور باشد.

IDO به‌عنوان عرضه اولیه صرافی غیر متمرکز با وجود داشتن معایبی چون امکان کلاهبرداری و دست‌کاری قیمت‌ها توانسته است به‌ عنوان یکی از محبوب‌ترین روش‌های عرضه اولیه در بازار ارز دیجیتال شناخته شود.

کاربرانی که مایل به سرمایه‌گذاری و کسب درآمد از طریق IDO هستند، باید اطلاعات خود را در این زمینه افزایش دهند و همچنین در پلتفرم‌های معتبری شرکت کنند تا بتوانند با خیال راحت در پروژه‌های IDO سرمایه گذاری کنند.

قصد خرید یا فروش ارز دیجیتال در ایران را دارید؟ در این سایت می‌توانید با اطمینان و با چند کلیک خرید کنید:

عرضه اولیه ارز دیجیتال (ICO) و تمام نکاتی که باید درباره آن بدانید

برخی از پروژه‌هایی که می‌خواهند رمزارز جدیدی را به بازار معرفی کنند، از عرضه اولیه ارز دیجیتال یا همان ICO استفاده می‌کنند. ممکن است بخواهید روی ارزهای جدیدی که به بازار معرفی می‌شوند، سرمایه‌گذاری کنید، اما مراقب باشید؛ تعداد پروژه‌های اسکم و کلاهبرداری بسیار زیاد است. چگونه درباره عرضه اولیه رمزارزها تحقیق کنیم؟ آیا شرکت در عرضه‌های اولیه عاقلانه است؟ هنگام سرمایه‌گذاری روی عرضه اولیه ارز دیجیتال جدید چه نکاتی را باید رعایت کرد؟ در ادامه با ما همراه باشید تا پاسخ این سؤالات را در کلینیک سرمایه بررسی کنیم.

فهرست عناوین مقاله

عرضه اولیه ارز دیجیتال چیست؟

فرض کنید صاحب استارتاپی، در سیستم رمزارزها ایده‌ جدیدی دارد. او برای پیاده کردن ایده خود تصمیم می‌گیرد ارز دیجیتال جدیدی ایجاد کند.

ساخت ارز دیجیتال چندان سخت نیست، اما تنها مشکل این است که پروژه برای موفقیت به سرمایه نیاز دارد. افراد باید به استارتاپ پول بدهند تا بتواند ارز جدید ایجاد کند. همچنین، شرکت‌ها می‌توانند از بانک سرمایه بگیرند یا بکوشند سرمایه‌گذاران ریسک‌پذیر را جذب کنند؛ اما اگر بخواهند بدون این روش‌ها برای ساخت ارز پول جمع کنند، عرضه اولیه رمزارز راه حل این مشکل خواهد بود.

برای عرضه اولیه ارز دیجیتال جدید باید سندی ایجاد ‌کنید که دقیقاً نحوه عملکرد سیستم را توضیح دهد (معمولاً وایت پیپر نامیده می‌شود)، وب‌سایتی برای رمزارز جدید بسازید و توضیح دهید که چرا ایده شما می‌تواند مفید باشد و مردم باید روی آن سرمایه‌گذاری کنند.

در ادامه، از کاربران می‌خواهید برای شما پول بفرستند (معمولاً بیت‌کوین یا اتر، اما ارزهای فیات هم قابل دریافت است) و در ازای آن، مقداری از ارزتان را به آن‌ها می‌دهید. کسانی که ارز دیجیتال شما را خریده‌اند، امیدوارند پروژه موفق شود و قیمت دارایی آن‌ها نیز افزایش یابد.

تاریخچه عرضه اولیه ارز دیجیتال

ICO با ظهور بیت‌کوین و بلاکچین امکان‌پذیر شد. بیت‌کوین راهی برای ظهور ارزهای دیجیتال دیگر ایجاد کرد؛ اما این اتریوم بود که امکان مقیاس‌پذیری با فناوری قراردادهای هوشمند را فراهم کرد و پروژه‌ها، قراردادهای فروش جمعی و توکن‌های خودشان را صادر کردند.

اتریوم بیش از اینکه صرفاً سیستم قراردادهای هوشمند باشد، به پلتفرم پیش‌فرض برای ICO و میلیاردها دلار بودجه برای تعداد زیادی از پروژه‌های رمزنگاری غیرمتمرکز تبدیل شد.

ICOها تاریخچه مختصری دارند: اولین ICO در سال 2012 شکل گرفت؛ زمانی که J.R. Willett وایت پیپر خودش را با عنوان The Second White Paper بیت‌کوین منتشر کرد؛ اما تا سال 2013 که مسترکوین (که اکنون Omni نامیده می‌شود) پروژه خود راه اندازی کرد و 500 هزار دلار بیت‌کوین به دست آورد، این ایده عملی نشده بود.

از زمان افزایش سرمایه موفقیت‌آمیز مسترکوین، هزاران شرکت از آنچه ویلت ایجاد کرده بود، استقبال کردند و مدل ICO را برای افزایش سرمایه به کار گرفتند. بسیاری از این پروژه‌ها هیچ طرح تجاری، محصول کارآمد، تیم کوچک و هیچ شخص قانونی یا واقعی نداشتند.

تفاوت عرضه اولیه ارز دیجیتال (ICO) و سهام (IPO) در چیست؟

عرضه اولیه رمزارز را نباید با عرضه اولیه سهام مشابه دانست. توجه به این نکته مهم است که برخلاف عرضه اولیه سهام (IPO)، سرمایه‌گذاری در ICO درصدی از سهام آن شرکت را به شما اعطا نمی‌کند. در واقع، سرمایه‌گذاری روی عرضه اولیه ارز دیجیتال ریسک بزرگی است. شما هم‌اکنون روی ارزی که ارزشی ندارد، سرمایه‌گذاری می‌کنید؛ به امید اینکه بعدها قیمت آن افزایش یابد و از این سرمایه‌گذاری سود کنید. عرضه‌ اولیه سهام اغلب برای شرکت‌های ثبت‌شده و معتبر است؛ درحالی‌که عرضه‌ اولیه رمزارز برای استارتاپ‌های جوان و تازه‌کار است.

به این مثالی عینی توجه کنید:

در عرضه اولیه سهام، بخشی از سهام شرکتی را که چند دهه مشغول به کار است، می‌خرید؛ اما در عرضه اولیه رمزارزها، ارز دیجیتال استارتاپی نوپا را می‌خرید که ممکن است ایده او موفق بشود یا نشود.

در خرید اولیه سهام، سود سالانه سهامتان به حساب شما واریز می‌شود و هر سال، بر اساس مقدار افزایش سرمایه، سودی دریافت می‌کنید؛ در واقع، تا همیشه مالک آن سهام هستید؛ اما در خرید اولیه رمزارزها، مالک بخشی از توکن‌ها هستید نه شرکت. می‌توانید توکن‌ها را بفروشید و از افزایش قیمت آن‌ها سود کسب کنید.

تفاوت IPO و ICO به شرح زیر است:

• ICO آنلاین است و از هر کجای جهان می‌توان در آن شرکت کرد.
• برخلاف ICOها، IPO قانونمندتر اجرا می‌شود و قانون‌گذاری در عرضه سهام قوی‌تر از عرضه کوین انجام شده‌ است.
• شرکت در ICO به اخذ مجوز خاصی نیاز ندارد و فقط باید در سایت پروژه ثبت‌نام کنید.
• تبدیل توکن‌های ICO به پول نقد بسیار آسان‌تر از فروش سهام است.
• در ICO سرمایه‌گذاران در پروژه شریک نمی‌شوند و فقط از سود توکن‌ بهره خواهند برد.
• ریسک سرمایه‌گذاری در ICO بسیار بیشتر از IPO است.

تفاوت بین ICO و IDO در چیست؟

IDO یا عرضه اولیه دیفای نیز مفهومی مشابه با ICO دارد؛ با این تفاوت که این روش یکی از جدیدترین روش‌های تأمین سرمایه برای پروژه‌های حوزه دیفای و صنعت ارزهای دیجیتال از طریق صرافی‌های غیرمتمرکز است.

برخی از افراد هر دو مدل عرضه را مانند یکدیگر می‌دانند، اما این دو تفاوت‌های مهمی با یکدیگر دارند.

IDO به‌عنوان راه‌حلی برای مشکلات عمده ICO‌ها به وجود آمده است. به معنی ساده‌تر، IDO به دلیل تمرکززدایی، مدل جدید توکن‌سازی، دسترسی بیشتر، نداشتن کارمزد و کمیسیون‌های اضافی، مشکلات عرضه اولیه ارز دیجیتال را برطرف کرده است و حتی می‌تواند به روش محبوبی در دنیای رمزارزها تبدیل شود.

مهم‌ترین تفاوت‌های IDO و ICO به شرح زیر است:

• در IDO تلاش‌های بازاریابی را صرافی انجام می‌دهد، درحالی‌که در ICO تمام تبلیغات و بازاریابی بر عهده گروه اجرایی پروژه است. این مورد می‌تواند سبب اعتماد بیشتر سرمایه‌گذاران و کاهش تعداد پروژه‌های کلاهبرداری شود؛ زیرا صرافی‌های معتبر قبل از تبلیغ پروژه، آن را بررسی می‌کنند.
• IDOها پایدارترند و حجم فروش آن‌ها کاهش می‌یابد. یکی از مشکلات عرضه اولیه رمزارزها، افزایش عرضه و کاهش قیمت بود، اما در IDO سرمایه‌گذاران تمام توکن‌ها را یک‌جا دریافت نمی‌کنند.
• قرار دادن توکن‌ها در صرافی غیرمتمرکز بلافاصله پس از فروش اتفاق می‌افتد؛ اما در ICO توکن را می‌خرید، اما ممکن است پس از چند روز تا چند ماه به ولت شما واریز شود.
• عرضه اولیه دیفای معاملات سریع، نقدینگی بدون محدودیت و وقفه را برای کاربران فراهم می‌کند.
• یکی از مشکلات ICOها شفافیت ناکافی بود. IDO در مقایسه با مدل‌های ICO شفاف‌ترند و روش بهتری برای راه‌اندازی پروژه‌های جدید رمزنگاری به شمار می‌روند.
• یکی دیگر از تفاوت‌های بین IDO و ICO به امنیت این دو برمی‌گردد. امنیت عرضه اولیه دیفای بسیار بیشتر از عرضه اولیه ارز دیجیتال و خطر سرقت اطلاعات بسیار کم است.
• ICO مشکلات امنیتی دارد؛ زیرا تراکنش‌ها روی وب‌سایت یا پلتفرم‌های پروژه ICO انجام می‌شوند که ممکن است اقدامات امنیتی مناسب نداشته باشند؛ اما در IDO تراکنش‌ها در صرافی انجام می‌شوند.

انواع عرضه اولیه ارز دیجیتال کدام‌ها هستند؟

عرضه اولیه انواع مختلفی دارد؛ اگرچه بیشتر عرضه‌های اولیه برای تأمین مالی پروژه‌اند، اما عرضه اولیه ارز دیجیتال رایگان نیز وجود دارد. در ادامه، انواع عرضه اولیه را بررسی می‌کنیم.

ICOهای خصوصی

در عرضه اولیه خصوصی رمزارزها، فقط تعداد محدودی از سرمایه‌گذاران می‌توانند در این فرایند شرکت کنند. به‌طور کلی، تنها سرمایه‌گذاران معتبر (مؤسسات مالی و افراد با ارزش خالص بالای سرمایه) می‌توانند در ICOهای خصوصی شرکت کنند و شرکت حداقل مبلغ سرمایه‌گذاری را تعیین می‌کند.

ICOهای عمومی

عرضه اولیه ارز دیجیتال عمومی نوعی سرمایه‌گذاری جمعی است که عموم مردم می‌توانند در آن شرکت کنند. عرضه عمومی شکلی دموکراتیک از سرمایه‌گذاری است؛ زیرا تقریباً هرکس می‌تواند سرمایه‌گذار شود. بااین‌حال، به دلیل نگرانی‌های امنیتی، ICOهای خصوصی در مقایسه با عرضه‌های عمومی گزینه‌ای مناسب‌تر و امن محسوب می‌شوند.

مزایا و معایب سرمایه‌گذاری در عرضه اولیه ارز دیجیتال چیست؟

عرضه اولیه رمزارزها مزایا و معایبی برای سرمایه‌گذاری دارد که بهتر است ابتدا درباره آن‌ها مطالعه کنید تا با اطلاعات کامل برای سرمایه‌تان تصمیم بگیرید.

مزایا:

• عرضه اولیه ارز دیجیتال جدید آنلاین است و همه می‌‌توانند در آن شرکت کنند.
• تبلیغات عرضه اولیه آنلاین و در سراسر جهان است. به همین خاطر، می‌توانید به‌راحتی از آن‌ها مطلع شوید.
• به‌راحتی می‌توانید توکن‌ها را خریدوفروش و دارایی‌تان را نقد کنید.
• اگر پروژه معتبری باشد، شانس رشد آن زیاد خواهد بود و سود خوبی می‌برید.

معایب:

• به دلیل ناپایدار بودن و نوسان شدید بازار، ممکن است سرمایه‌تان را از دست بدهید.
• احتمال مشکلات قانونی توسط رگولاتورها، مانند SEC وجود دارد.
• احتمال کلاهبرداری در عرضه اولیه زیاد است.
• امکان شکست پروژه و از دست رفتن سرمایه وجود دارد.
• بیشتر سرمایه‌گذاران صبر کمی دارند و به دنبال بازدهی و کسب سود سریع هستند.
• فشار جامعه برای موفقیت و پیشرفت پروژه بیشتر است؛ زیرا بخشی از سرمایه پروژه را مردم و سرمایه‌گذاران تأمین کرده‌اند.
• معمولاً ICOها حمایت قوی و پشتوانه خوبی ندارند.
• جمع‌آوری اطلاعات درباره معتبر بودن پروژه بسیار سخت است.
• استارتاپ‌ها و شرکت نوپا هستند و گاهی روی ایده‌ای سرمایه‌گذاری می‌کنید که ممکن است عملی نشود.
• اگر سرمایه‌تان به‌نوعی گم شود، عملاً راهی برای بازیابی آن وجود ندارد. چه خودتان کلیدهای خصوصی را گم کنید و چه هکرها توکن‌های شما را بدزدند؛ پس از، از دست دادن مالکیت توکن، کار زیادی نمی‌توانید انجام دهید.
• شفافیت نداشتن و نامشخص بودن پیشرفت پروژه یکی دیگر از معایب عرضه اولیه ارز دیجیتال است.

ده دلیل که نشان می‌دهد می‌توان روی عرضه اولیه رمز ارزها سرمایه‌گذاری کرد

ما با تحقیق درباره عرضه اولیه ارز دیجیتال جدید، درمجموع به ده نکته رسیدیم که باید حتماً قبل از سرمایه‌گذاری، درباره‌شان تحقیق کنید.

1. تجربه تیم پروژه در زمینه کریپتوکارنسی چقدر است؟ هیچ سرمایه‌گذار باهوشی روی پروژه‌ای سرمایه‌گذاری نمی‌کند که اعضای تیم آن دانش و تجربه کافی ندارند.
2. آیا شرکت به دنبال پول است؟ سابقه وجود شرکت و تعداد افرادی را که در آن کار می‌کنند، بررسی کنید. اگر شرکت از لحاظ اقتصادی وضعیت خوبی دارد، پس چه نیازی به عرضه اولیه است؟
3. آیا بونوس برای همه وجود دارد؟ هرچه پاداش یا بونوس بیشتر باشد، احتمال اینکه معامله در قیمت کمتری انجام شود، بیشتر است.
4. هارد کپ (تعداد رمزارزهای قابل فروش) بسیار زیاد نشانه خوبی نیست؛ وقتی عرضه اولیه زیاد باشد، به تقاضای زیادی نیز نیاز است تا قیمت توکن افزایش یابد.
5. اگر پروژه به توکن نیازی نداشته باشد، عرضه آن چندان مفید نخواهد بود. برای مثال، اگر بتوانید به جای توکن پروژه از اتر یا بیت‌کوین استفاده کنید و پروژه همچنان کار کند، احتمالاً به توکن پروژه نیازی نخواهد بود.
6. تبلیغات بسیار زیاد برای یک پروژه، چراغ قرمز است. وقتی در همه شبکه‌های اجتماعی، برای پروژه‌ای، تبلیغی می‌بینید که وعده سود خوبی می‌دهد، به آن شک کنید.
7. انجمن پروژه را بررسی کنید. هر پروژه انجمن یا اجتماع مخصوص خود را دارد که درباره آن بحث می‌کنند. به این انجمن‌ها بپیوندید، اگر بحث‌های سطح پایین و غیرجدی در جریان است، به پروژه خیلی اعتماد نکنید.
8. اگر مدت زمان فروش عمومی خیلی طولانی است یا تعداد توکن‌هایی که عرضه می‌شوند، زیاد است، احتمال افزایش قیمت کم است؛ زیرا ممکن است تقاضا چندان زیاد نباشد.
9. توکن مدنظر در هیچ صرافی معتبری فهرست نشده است. معمولاً صرافی‌ها برای فهرست کردن هر توکن درباره آن تحقیق می‌کنند و توکن‌های معتبر را فهرست می‌کنند. اگر توکن مدنظرتان در هیچ صرافی معتبری فهرست نشده است، این زنگ هشدار است.
10. اگر ارزش بازار از اول بالا باشد، نشانه خوبی نیست. فرض کنید شرکت فقط 10 درصد از توکن‌های در گردش را به قیمت صد میلیون دلار می‌فروشد، ارزش بازار اولیه توکن از یک میلیارد شروع می‌شود. پس احتمال خیلی زیادی وجود ندارد که این بازار خیلی رشد کند.

چگونه از عرضه اولیه‌های ارز دیجیتال اطلاع پیدا کنیم؟

اگر در حوزه رمزارزها فعال باشید، به‌طور مرتب باید اخبار این حوزه را دنبال کنید. روش مشخصی برای اطلاع از عرضه عرضه اولیه دیفای IDO چیست؟ اولیه رمزارزها و به‌ویژه عرضه اولیه ارز دیجیتال رایگان وجود ندارد. فقط باید اخبار، سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی مرتبط با ارزهای دیجیتال را دنبال کنید تا از این اخبار اطلاع یابید.

چون عرضه اولیه اتفاقی هیجان‌انگیز است، معمولاً سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی حوزه رمزارزها آن را پوشش می‌دهند. برای مثال، صرافی‌ها و سایت‌های زیر منابع خوبی برای اطلاع از عرضه اولیه رمزارزها هستند:

• Coinbase
• Gemini
• Kraken
• CoinGecko
• CoinMarketCap

همچنین، می‌توانید عرضه‌های اولیه عمومی ارز دیجیتال را در پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی مانند توییتر پیدا کنید.

نحوه خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال چگونه است؟

هر پروژه و توکنی که عرضه اولیه دارد، ابتدا سایتی مختص همان پروژه نیز ساخته است که در آن، اطلاعات کمپین، مدت زمان کمپین و سرمایه مورد نیاز برای شرکت در کمپین را توضیح داده است.

قدم اول این است که در سایت پروژه ثبت‌نام کنید. اگر وارد سایتی شدید که برای خرید ارز نیازی به ثبت‌نام نبود، بهتر است کمی بیشتر دقت کنید، زیرا عرضه اولیه دیفای IDO چیست؟ ممکن است با پروژه‌ای کلاهبرداری طرف باشید.

برای شرکت در بیشتر عرضه اولیه رمزارزها، به بیت‌کوین یا اتر نیاز دارید. بسته به نوع پروژه و مقدار سرمایه‌ای که نیاز دارید، باید حد مشخصی بیت‌کوین یا اتر داشته باشید تا بتوانید با استفاده از آن توکن پروژه را بخرید. بعد از تهیه این مورد، باید سرمایه‌تان را به آدرس کمپین ارسال کنید. حتماً قبل از ارسال دارایی‌تان، چندبار آدرس کیف پول مدنظر را چک کنید تا درست باشد. همچنین، قبل از تمامی این مراحل، از معتبر بودن پروژه و سایت مطمئن شوید.

بعد از انتقال دارایی، توکن مدنظر به کیف پول شما ارسال خواهد شد و خرید شما تکمیل می‌شود. اگر در مرحله قبل، آدرس کیف پول را اشتباه وارد کرده باشید، دارایی شما به‌طور کلی از دست خواهد رفت و دیگر نمی‌توانید آن را پیدا کنید.

بسته به اینکه پروژه شما چه باشد، مدت زمان ارسال رمزارزها به کیف پول شما متفاوت خواهد بود. ممکن است چند ساعت، چند روز یا چند ماه طول بکشد. پس قبل از سرمایه‌گذاری در این مورد، تمام نکات امنیتی را رعایت کنید.

سخن نهایی

عرضه اولیه رمزارزها راهی است که شرکت‌ها برای تأمین سرمایه اولیه پروژه از آن استفاده می‌کنند. اگرچه عرضه اولیه ارز دیجیتال رایگان نیز وجود دارد، اما هدف اصلی عرضه اولیه تأمین سرمایه و در قدم دوم، تبلیغ پروژه است. آیا تجربه مشارکت در عرضه اولیه رمزارزها را داشته‌اید؟ از چه منابعی برای اطلاع از عرضه اولیه‌ها استفاده می‌کنید؟ نظرات و پیشنهادهای خود را در این زمینه با ما در میان بگذارید.

دیفای چیست و چه مزایا و معایبی دارد؟

درست زمانی که مردم به دنبال راه‌هایی برای کشف امکانات جدید برای امور مالی بودند، دیفای به وجود آمد. دیفای به معنای انجام امور مالی به‌صورت غیرمتمرکز است. این امور از کارهای ساده‌ای مانند انتقال پول از حسابی به حساب دیگر تا کارهای پیچیده‌تری مانند وام گرفتن و بیمه شدن را شامل می‌شوند. این مفهوم، با هدف تمرکززدایی به حوزه خدمات مالی وارد شد و دنیای مالی را زیر و رو کرد! درحال حاضر، بسیاری از توسعه دهندگان ارزهای دیجیتال بر روی یک موضوع متمرکز هستند و آن هم چیزی نیست جز ارتقا کیفیت خدمات مالی غیرمتمرکز. تا آخر این مطلب همراه ما باشید تا با این سیستم ارائه خدمات پولی غیرمتمرکز بیشتر آشنا شوید.

ارزهای حوزه DeFi مانند یونی سواپ، به دلیل کاربردهایی که دارند جزو بهترین ارزهایی هستند که می‌توانید برای سرمایه گذاری انتخاب کنید. اگر قصد خرید این ارزها را دارید، می‌توانید آن‌ها را با کارمزد ۰.۰۰۲ از صرافی ارزپایا خریداری کنید. برای ثبت نام در صرافی ارزپایا روی این لینک کلیک کنید.

دیفای (Defi) چیست؟

واژه دیفای Defi مخفف عبارت انگلیسی decentralized finance و به ‌معنای امور مالی غیرمتمرکز است. این اصطلاح، برای انواع برنامه‌ها و پروژه‌های فضای بلاک چین به کار می‌رود که با سیستم غیرمتمرکز خود، روش‌های دنیای مالی سنتی را برهم زده‌اند.

دیفای با الهام از فناوری بلاک چین ساخته شده و معمولا از قراردادهای هوشمند در آن استفاده می‌شود تا تراکنش‌ها و دیگر خدمات، به‌جای تکیه بر موسسات مالی متمرکز، به‌صورت غیرمتمرکز انجام شوند. این مفهوم از برنامه‌ها و پروتکل‌های Peer To Peer تشکیل شده است که برروی شبکه‌های بلاک چین غیرمتمرکز توسعه پیدا کرده‌اند. امروزه، بسیاری از برنامه‌های Defi با استفاده از شبکه اتریوم ساخته می‌شوند.

اجزای دیفای چیست؟

خدمات مالی غیرمتمرکز دیفای، شامل اجزا است که در ادامه آن‌ها را معرفی می‌کنیم:

۱. وام‌دهی و قرض گرفتن

دیفای شامل پروتکل‌هایی است که به کاربران این امکان را می‌دهد تا از طریق قراردادهای هوشمند و بدون نیاز به اعتماد به شخص ثالث، به وام‌دهی یا قرض گرفتن بپردازند. این پروتکل‌های وام‌دهی به‌سادگی به کیف پول شما متصل می‌شوند و خدماتی مانند پرداخت فوری و امکان وثیقه گذاری با دارایی‌های دیجیتال را ارائه می‌دهند. تأمین‌کنندگان می‌توانند دارایی‌های خود را در این پلتفرم‌ها قرار بدهند و از آن سود دریافت کنند، افراد دیگر هم عرضه اولیه دیفای IDO چیست؟ می‌توانند از دارایی این افراد وام بگیرند.

۲. استیبل کوین ها

صدور استیبل کوین ها یکی از انواع خدمات در دنیای دیفای است. این دارایی‌ها برای به حداقل رساندن نوسانات بازار طراحی شده‌اند و توسط یک کالا یا دارایی پایدار مانند دلار پشتیبانی می‌شوند. استیبل کوین‌ها بهترین راه برای انتقال پول هستند چرا که دارای ارزش ثابتی بوده و نگرانی‌ها راجع به نوسانات قیمتی در طول زمان معامله را از میان می‌برند.

۳. صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX)

صرافی های غیر متمرکز عرضه اولیه دیفای IDO چیست؟ ارز دیجیتال، خریداران و فروشندگان را به هم متصل می‌کنند تا آن‌ها بتوانند از طریق یک شبکه همتا به همتا و به کمک قراردادهای هوشمند، امور مالی غیرمتمرکز خود را انجام دهند. این نوع از صرافی‌ها بدون نیاز به یک سازمان متمرکز و صرفا با استفاده از قراردادهای هوشمند تراکنش‌ها را انجام می‌دهند.

۴. بیمه

صدور بیمه یکی دیگر از خدمات مالی متمرکز است که دیفای می‌تواند آن را بدون نیاز به واسطه‌ها، در فضایی غیرمتمرکز انجام دهد. در DeFi، بیمه معمولا برای محافظت از سپرده‌ها و قراردادهای هوشمند استفاده می‌شود. این روش تا حد زیادی ریسک هک شدن را کاهش می‌دهد. همچنین، مبلغ بیمه‌نامه در دیفای می‌تواند ارزان‌تر نیز تمام شود.

کاربرد دیفای

امور مالی غیرمتمرکز، مبتنی بر فناوری بلاک چین، فرصت‌های باورنکردنی به همراه دارند. مواردی که در ادامه ذکر می‌کنیم بخشی از کاربردهای دیفای (Defi) هستند:

• ارسال پول به سراسر جهان، بدون پرداخت هزینه اضافی برای تراکنش‌های بین‌المللی
• دسترسی به استیبل کوین‌ها
• استفاده از خدمات بیمه و فروش ارز دیجیتال
• راه‌اندازی حساب پس‌انداز ارز دیجیتال
• قرض گرفتن و وام‌دهی بدون نیاز به وثیقه
• ایجاد فرصت‌های جدید برای سرمایه‌گذاری

مزایا و معایب دیفای

امور مالی غیرمتمرکز جنبه‌های امیدوارکننده بسیاری دارند. برخی از مزایای قابل‌توجه دیفای شامل موارد زیر می‌شوند:

1. عدم نظارت سازمان‌های متمرکز: مهم‌ترین عاملی که هویت دیفای را تعریف می‌کند، اصطلاح “غیرمتمرکز” است. این ویژگی، نیاز به نظارت موسسات متمرکز و واسطه‌ها را از بین می‌برد و تضمین می‌دهد که تمام کاربران، دسترسی ساده و مؤثری به خدمات مالی داشته باشند.
2. شفافیت: تمام اطلاعات مربوط به فعالیت‌های شبکه بلاک چین در یک دفتر کل ارائه می‌شوند. برای مثال، در بلاک چین عمومی اتریوم، هر تراکنش برای سایر کاربران شبکه نمایش داده می‌شود. این سطح از شفافیت در مورد داده‌های تراکنش‌ها نه‌تنها امکان تجزیه‌وتحلیل قوی داده‌ها را فراهم می‌کند، بلکه ضمانت می‌دهد که فعالیت‌های شبکه برای تمام کاربران در دسترس باشد.
3. قابلیت برنامه‌ریزی: قراردادهای هوشمند قابلیت برنامه‌ریزی و اجرای خودکار را فراهم می‌کنند و امکان ایجاد ابزارهای مالی جدید و دارایی‌های دیجیتال را به وجود می‌آورند.
4. تغییرناپذیری: ساختار غیرمتمرکز بلاک چین کاملا ضد دست‌کاری است. این موضوع امنیت و قابلیت حسابرسی امور مالی غیرمتمرکز را تا حد زیادی افزایش می‌دهد.
5. قابلیت همکاری: پروتکل‌ها و برنامه‌های DeFi برای یکپارچه‌سازی و تکمیل یکدیگر ساخته شده‌اند. در دیفای این امکان وجود دارد که توسعه‌دهندگان انعطاف بیشتری برروی پروتکل‌ها ایجاد کنند. برای مثال، سفارشی کردن نوع وام‌ها و روش‌های بازپرداخت آن.

البته، مزایای فراوان خدمات مالی غیرمتمرکز به این معنا نیست که دیفای هیچ عیبی ندارد. بسیاری از نقاط ضعف دیفای به فناوری آن مربوط می‌شود:

1. مقیاس پذیری: پروژه‌های دیفای در زمینه مقیاس پذیری با مشکلات متعددی روبه‌رو هستند. برای مثال، زمان تایید تراکنش‌ها بسیار زیاد است و درزمان شلوغی شبکه،‌ کارمزد تراکنش‌ها بسیار گران می‌شود.
2. نقدینگی: از اکتبر ۲۰۲۰، کل ارزش پروژه‌های DeFi به بیش از ۱۲.۵ میلیارد دلار رسیده که این رقم نسبت به سیستم‌های مالی سنتی بسیار کم است. نقدینگی کم باعث می‌شود که اعتماد به این شبکه کمی دشوار باشد.
3. عدم مسئولیت: در صورت بروز هرگونه مشکل، تیم توسعه دهنده مسئولیت اشتباهات شما را برعهده نمی‌گیرد. تنها کاری که آن‌ها انجام می‌دهند این است که واسطه‌ها را از بین می‌برند و این کاربران هستند که باید مسئولیت سرمایه خود را بر عهده بگیرند. درنتیجه، بروز اشتباه و خطاهای انسانی در این زمینه می‌تواند برای کاربران بسیار گران تمام شود.

نقش قراردادهای هوشمند در DeFi

قراردادهای هوشمند، تکنولوژی پایه برنامه‌های دیفای هستند. این قراردادها با حذف واسطه‌ها توانسته‌اند دسترسی به خدمات مالی را برای تمام مردم جهان فراهم کنند. با استفاده از قراردادهای هوشمند می‌توان تمام وظایف یک بانک را با استفاده از زبان برنامه‌نویسی، به عهده کامپیوترها گذاشت. به این ترتیب، بانک و سایر سازمان‌های واسطه حذف شده و خدمات مالی به‌صورت غیرمتمرکز در اختیار همه قرار می‌گیرند. به‌طور معمول، قراردادهای هوشمند به چندین طرف اجازه می‌دهند تا بدون نیاز به‌واسطه متمرکز با یکدیگر تعامل داشته باشند. استفاده از این قراردادها در بلاک چین، آن را به یک بستر ایدئال برای ساخت برنامه‌های مالی تبدیل کرده است.

دیفای چگونه در بازار جهانی تاثیر می ‌گذارد؟

در چند سال گذشته، خدمات مالی غیرمتمرکز (DeFi) بسیار موردتوجه قرار گرفته‌اند. در طول تاریخ، همواره قدرت مرکزی هر کشور، تسلط زیادی در امور مالی داشته است. ثروت هر کشور به طور کامل در اختیار دولت‌ها و حکومت‌ها بوده و مردم نمی‌توانستند به‌صورت مستقل در امور اقتصادی کشور دخالت داشته باشند. برنامه‌های امور مالی غیرمتمرکز یا دیفای، برای کاهش تسلط دولت‌ها بر نظام اقتصادی به وجود آمده‌اند.

در صورت توسعه خلاقانه خدمات مالی غیرمتمرکز و گسترش مزایای آن برای کاربران، این خدمات به یکی از کلیدهای اصلی برای تغییر نظام اقتصادی جهانی تبدیل خواهد شد. این نظام غیرمتمرکز می‌تواند نقش بانک‌ها و به‌طورکلی دولت‌ها را در امور اقتصادی کمرنگ کند. به همین دلیل است عرضه اولیه دیفای IDO چیست؟ که اکثر دولت‌ها با نظام ارزهای دیجیتال مخالف هستند. آن‌ها معتقدند نظارت کافی بر امور مالی غیرمتمرکز وجود ندارد و این راه را برای کلاه‌برداری و پول‌شویی هموار می‌کند اما طرفداران ارزهای دیجیتال معتقدند این یگانه فرصت انسان‌ها برای کاهش وابستگی به دولت‌ها است. باید دید در آینده کدام طرف پیروز این میدان خواهد بود؟ در حال حاضر دیفای توانسته است با استفاده از تکنولوژی بلاک چین، به انسان‌ها نشان دهد که می‌توان خدمات مالی را از جایی به‌غیراز بانک دریافت کرد اما هنوز این تکنولوژی به‌صورت گسترده در تمام کشورها پذیرفته نشده است.

معرفی بهترین پروژه های دیفای

درادامه‌، برخی از برترین پروژه‌ های دیفای را معرفی می‌کنیم:

Wrapped Bitcoin

این برنامه، بیت کوین را بر روی شبکه اتریوم توکنیزه کرده است. به این ترتیب، طرفداران بیت کوین می‌توانند این ارز را در پلتفرم اتریوم و تحت استاندارد ERC20 معامله کرده یا از آن در برنامه‌های Defi موجود بر روی پلتفرم اتریوم استفاده کنند.

Aave یکی دیگر از پلتفرم‌های مالی غیرمتمرکز است که در آن کاربران می‌توانند با استفاده از طیف گسترده‌ای از ارزهای دیجیتال، به وام‌دهی و قرض گرفتن بپردازند. این پلتفرم که برروی بلاک چین اتریوم ساخته شده است، امکان وام‌دهی همتا به همتا را از طریق قراردادهای هوشمند فراهم می‌کند. درواقع، هدف Aave در دسترس‌ گذاشتن خدمات مالی ضروری است، به این معنی که می‌توانید بدون نظارت بانک‌ها، کارگزاران و واسطه‌ها، وام بدهید و وام بگیرید.

UniSwap

پروژه UniSwap، در سال ۲۰۱۸ به‌عنوان یک عرضه اولیه دیفای IDO چیست؟ صرافی غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال معرفی شد. این صرافی با استفاده از تکنولوژی بازارساز خودکار (Automated market maker – AMM) توانسته است به یکی از صرافی‌های موفق غیرمتمرکز تبدیل شده و ارزش بازاری حدود ۳ میلیارد دلار به دست آورد.

سوالات متداول

دیفای چیست؟

DeFi یک سیستم مالی غیر متمرکز است که به وسیله آن شما می‌توانید خدمات مالی خود را بدون نظارت سیستم‌های مالی متمرکز انجام دهید.

مزایای سیستم های مالی غیر متمرکز چیست؟

از جمله مهمترین مزایای این سیستم می‌توانیم به عدم نظارت و دخالت سیستم‌های مالی متمرکز و قابل برنامه ریزی بودن آن اشاره کنیم.

معایب سیستم های DeFi چیست؟

از جمله مهمترین ایرادات این شبکه می‌توانیم به مشکلات مقیاس پذیری آن اشاره کنیم.

بهترین ارزهای حوزه دیفای کدامند؟

یونی سواپ و Aave، بهترین ارزها در زمینه سیستم های مالی غیر متمرکز هستند.

بهترین صرافی ایرانی برای خرید ارزهای حوزه DeFi کدام است؟

صرافی ارزپایا یکی از بهترین صرافی های ایرانی است که می‌توانید ارزهای حوزه دیفای را با کارمزد ۰.۰۰۲ در آن خریداری کنید.

عرضه اولیه دیفای IDO چیست؟

IDO یا عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز چیست؟

IDO چیست؟ عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز یا IDO که مخفف Initial Dex Offering است ، مدل جدید جمع آوری کمک های.

5 منبع رایگان ارز دیجیتال

دوره آموزش الماس ارزدیجیتال

دوره آموزشی ورود به بورس

ما یه تیم حرفه ای از برنامه نویسان ،متخصصان هوش مصنوعی، بلاکچین و اقتصاد هستیم.
آموزش ارزدیجیتال
مشاوره سرمایه گذاری
یک پلتفرم تخصصی برای تحلیل بازار بصورت هوشمند

شیبا اینو (SHIB) در سال ۲۰۲۱ به سرعت به یکی از داغترین ارزهای دیجیتال تبدیل شد. این اتفاق پس از آن افتاد که دوج کوین (DOGE) با افزایش نجومی روبرو شد و در ماه می ۲۰۲۱ از ۰.۷ دلار عبور کرد.
بسیاری شیبا اینو (SHIB) الهام گرفته از دوج کوین می دانند. با این اوصاف ، تیم توسعه شیبا کار خود را ادامه داد و ارز دیجیتالی ایجاد کرد که Shiba Inu نامیده می شود و از توکن SHIB استفاده می کند.